Dat jonge dieren sterven is niet uit te leggen

Bovenstaande alinea bevat de openingszinnen van artikelen op NU.nl, RTLNieuws.nl en NOS.nl. Het snijdt door je ziel als je leest wat de grootste nieuwsmedia schrijven over kalversterfte. De cijfers zelf als ook het ongenuanceerde beeld dat wordt geschetst.

De kalversterfte in de rundveehouderij is hoog. Te hoog. Al jaren schommelt het cijfer rond de 12 procent. Het bewustzijn is er, aan verbetering wordt gewerkt, maar de voortgang is moeizaam.

Weerbarstige materie, waarbij veel factoren samenkomen, zoals hygiëne, fokkerij, management, voeding, ziekten, biestgift, huisvesting en pech. Aan dierenliefde is geen gebrek. Slechte verzorging verklaart slechts een miniem deel van het cijfer.

Dat de beeldvorming al snel een loopje neemt met die nuance wanneer cijfers van 20 procent kalversterfte bij 1.265 bedrijven worden gepresenteerd, is anderzijds niet verrassend. Dat jonge dieren op deze schaal sterven is simpelweg niet uit te leggen.

Als de zorg voor dieren aan de mens is toevertrouwd, mag er niks misgaan. De exacte cijfers doen er dan eigenlijk niet eens zozeer toe. Al lag het gemiddelde op 6 procent en bij probleembedrijven op 10 procent, dan nog is er qua publiciteit geen houden aan.

Het item over kalversterfte staat niet op zichzelf. De varkenshouderij stond enkele maanden geleden in de schijnwerpers vanwege een biggensterfte van 13 procent. POV-voorzitter Linda Janssen kwam na haar aantreden gelijk in een mediastorm terecht.

De veehouderijsectoren moeten ermee aan de bak. Nog indringender dan al gebeurt. Niet vanuit de illusie dat je daarmee kritische publiciteit voorkomt, maar vooral omdat het je edele plicht als veehouder is om het sterftecijfer zo laag mogelijk te krijgen.